Celem badania było określenie skuteczności bójczej robota OCTA UV-System w odniesieniu do drobnoustrojów: Staphylococcus aureus ATCC 25923, Escherichia coli ATCC 25922, Listeria monocytogenes ATCC 13932, Enterococcus faecalis ATCC 29212, Aspergillus brasiliensis (A. niger) ATCC 16404.

Badania przeprowadzono zgodnie z metodyką własną.

Przygotowano zawiesinę szczepów testowych o gęstości 1 w skali McFarlanda, a następnie sporządzono szereg dziesięciokrotnych rozcieńczeń. Zawiesinę o objętości 1 ml pobierano z odpowiedniego rozcieńczenia i rozprowadzano na płytkach o średnicy 140 mm z podłożem agarowym (PCA, YGC), aby uzyskać wzrost od 900 jtk do 1100 jtk (jednostek tworzących kolonie). Płytki kontrolne (nie poddawane działaniu urządzenia) umieszczano w cieplarce w odpowiedniej dla drobnoustroju temperaturze (37°C, 25°C) i inkubowano w czasie do 48 godzin (bakterie) oraz do 5 dni (pleśnie). Robot OCTA UV-System składający się z trzech urządzeń został rozmieszczony w pomieszczeniu według ustalonego schematu. Otwarte płytki umieszczano na różnych poziomach i wysokościach. W badaniu uwzględniono trzy wysokości: poziom podłogi, odległość od podłogi wynosząca 1,5 m i 2,5 m oraz dwie odległości liczone od najbliższego urządzenia: 1 m do 2,5 m.

Płytki umiejscowione w pomieszczeniu naświetlano urządzeniami przez 8 minut. Następnie płytki zamykano i inkubowano w cieplarce w odpowiedniej dla drobnoustroju temperaturze (37°C, 25°C) przez określony czas (do 48 godzin bakterie oraz do 5 dni pleśnie). Po czasie inkubacji zliczono wyrosłe kolonie na płytkach kontrolnych i badanych. Badanie przeprowadzono trzykrotnie dla każdego organizmu, a następnie obliczono procentowy spadek liczby drobnoustrojów według określonego wzoru.